GeCe- Kayıp Zamanı Keyifli Hale Getirmek

Belki benim karakterimden, belki iki çocuklu anne olunca zor bulduğum zamanların kıymetini bilmekten bilemiyorum, gün içinde zamanımı olabildiğince verimli ve keyifli hale getirmeye çalışıyorum. Daha ilk yazımda bahsetmiştim, günün büyük bir çoğunluğunda mecburi olarak yapmam gerekenler var ve onları o kadar uzun zamandır tekrar tekrar yapıyorum ki, kendi kendime bu oyunları oynamasam kafayı yiyebilirdim. Bu yüzden belki hayattan bezmiş görünmüyorum, hala neşemi koruyabiliyorum. Bu yazıda kısaca neler yaptığımdan bahsedeyim.

Hergün yapmam gereken işlerin başında, ev düzeni, yemek ve çocuklarla ilgilenme geliyor. Ev düzeni konusunda, üzerinde çok kafa patlattıktan sonra olabilecek en pratik çözümlere ulaştım. Her gün belli başlı şeyleri kısa sürede yapabiliyorum. Diğer yandan düzenli bir evin, çocukların huzurunu olumlu anlamda etkilediğine çok şahit oldum. Tıpkı günlük rutinlerin onları güvende hissetmesini sağladığı gibi, düzenli ev de benzer etkiyi sağlıyor. Aradığı şeyin nerde olduğunu bilmek dünyanın karmaşıklığını azaltıyor, önceden hazırladığım gruplandırmanın kendileri tarafında devamını sağlamak onların, hayatlarını nispeten kontrol edebileceği bilgisini veriyor. Ev düzeninin sadece evi toplamak değil, onlara sıcak ve huzurlu bir ortam sağlayacağını, bazı beceriler kazandıracağını bilmek bana haz veriyor. Böylece ev işi üzerimde külfete değil, eğlenceye dönüşüyor.

Yemek hazırlama konusunda da benzer şekilde. Burada dışardan alıp yeme imkanı oldukça nadir. Fırında hazır ısıt ye yemekleri marketlerde oldukça yaygın ama pek tercih etmiyorum. Dolayısıyla hergün yemek pişiyor bizim evde. Yemek yapmayı seviyorum ama yine bunu kendim için eğlenceli hale getirmeye çalışıyorum. Yeni lezzetler deniyorum, sofrayı misafir gelecekmiş gibi hazırlıyorum. Çok çeşit yapıyorum. Ben ve ailem de misafir özenini kesinlikle hakediyor.

Çocuklarla ilgilenme kısmına gelince, genelde evde beraber vakit geçirme ve dışarda bir yerlerde bekleme olarak ikiye ayırabilirim. Dışarda iken genelde yanımda sohbet edecek birileri oluyor, o zaman sosyalleşmenin tadını çıkarıyorum. Eğer kimse yoksa amatör olarak ilgi duyduğum fotoğraf çekimine, eğer daha uzun vaktim varsa kitap ve öykü okumalarına vuruyorum kendimi. Evde çocuklarla birebir oyun zamanı eskiye nazaran oldukça azaldı ama, bazen sadece yanlarında durup onlara bakmamı, veya oyunlarına meteryal sağlamamı istiyorlar; boya getir, su getir, şurayı sil... gibi. Ve tabi konsantre ilgi. Aferin, bravo, şurayı yeniden yap, böyle denemek ister misin... şeklinde onları takip ettiğini belli eden yorumlar. Ve mutlaka aynı odada bulunmamı istiyorlar, genelde kitap okuyup örgü örerek eşlik ediyorum.

Depolarıma gelecek olursam, ikisi de hala sallantıda. Tam anlamıyla rutine girmedi ama başladı. Eh bu da bir gelişme sayılır.

Sevgiler

Share: