Merhaba.
Somurtkan geldi.
Somurtkan Şirin vardı hatırlar mısınız? Somurtmaktan bile nefret ederdi… Hah! Ruh halim işte böyle.
Yazamadığım tüm o sürede sonu gelmez sıkıntılı işlerle uğraştım iş yerinde. Ev ahalisi olarak kuralları bozmadık; tek tek sırayla hasta olduk, en uzun ve ağır ben hasta oldum ama bir şey yokmuş gibi idare etmek zorunda kaldım (yetmedi ben üstüne bir daha hasta oldum tabii, şaşırmadınız değil mi?), sonra çok şükür iyileştik. Tabii işler karıştıkça, kış bastırdıkça sağdan soldan geldiler bana; kafayı kırıp kırıp tamir ettim. Yine de sıkışmamış birkaç vida, eksik koyulmuş birkaç tahta kalmış olacak ki, hala suratsızım. Bütün bu mızmızlanmalarımı kendi bloğuma yazdım ama buraya hafta hafta taşımak istemedim (sanki şimdi taşımış olmadım!).
Derkeennnn bir baktım ki son dönemece girmişiz!
Bende durum şu;
-Yarım kalan, sürünen kitapların %90’ını bitirdim,
-Romanları okudum (hastalıklar girmese fazlasını yapardım eminim),
-Tasavvuf ve ilişkili olabilecek bakış açıları ile ilgili okumalarımı yaptım,
-Fazladan kendi kendime bir challenge çıkarıp, o kadar işe rağmen 3 tane online eğitim bitirdim.
Eh bunları yaptım diye düşününce biraz gururlandım. Öte taraftan (tabii ki güzel karneyi önden gösterdim!) spor konusunda çok pis çaktım. Otur sıfır! Hatta sınıf tekrarı!
Hastalıklar, iş seyahatleri, uyumayan - birrrrr türlü uyumayan çocuklar (çocuk 1 tane ama kaç baykuşa bedel bilmiyorum) spor konusunun güme gitmesinde etkili oldu ama dürüst olmak gerekirse; totoyu kaldıramadım. Çok zorlasam olurdu, zorlamadım.
Koca kişisi beni çok mutlu etti birkaç gün evvel. Hiç yapmadığı şekilde “Hayatımız ne monoton oldu, bir şeyleri değiştirmek ya da belki hayal kurup üstüne planlar yapmak lazım” dedi ve fikirlerle çıkageldi. Ay ben bir sevin bir sevin! Listeme hemen sporu ekledim. Benim depomda duruyor o konu anlayacağınız, ama belki zamanı şimdidir deyip yine de kendimi hırpalamıyorum.
Şimdi geçen haftalara bakıp bakıp burada aslanlar gibi yazmaya devam edenleri, benim gibi yarı kaytarıp yarı hızlananları, sadece okuyanları ve varsa “bunlar deli mi ki?” diyenleri öpüyorum!
2019’da depolarınız erisin aksın inşallah ☺
Ben deli bir haftaya daha giriyorum. Herkese şimdiden iyi yıllar.
Mutlu yıllar..
YanıtlaSil:) ❤
SilMızmıııız hoşgeldin :D Bence baya iyi iş çıkarmışsın. Tasavvuf okumalarını ne olur yaz, ben de o konuda okuyorum çok, ağzım sulandı :) Mutlu yıllar!
YanıtlaSilHosbulduum :)
SilO konuyu bloga mutlaka yazacağım. Sadece su an biraz urkegim yanlış bir sey yazar miyim diye... Anliyorsundur ne demek istedigimi, okuyorum okuyorum anladığımı sanıyorum ama gercekten oyle mi? Bir taraftan da sabaha kadar konusasim var bazi seyleri...
Az sakinleyim yazacagim ;)
Bir tasavvuf konuşma grubu kuralım ya..
SilYa bu blog bitmesin bir nevi hesaplaşma defteri olsun istiyorum nedense, madem hepimizin yeni hedefleri var.
YanıtlaSilBence hastalıklara rağmen gayet başarılı geçmiş ki ben de benzer süreçleri yaşadım ama hiç birsey yapamadım.
Mutlu yıllaaaaar!
Ben de oyle düşünüyorum Gece, bence süper bir etkisi oldu herkesin aynı eksende yazilarla bir araya gelmesinin. Ustelik dedigin gibi arkasi da gelecek baksana.
SilBir de herkes birbirinin sirtini sivazliyor daha ne olsun :) Senin günlük tempon icin bile benim 3 ajanda tutmam lazım, daha once yazmistim. O yuzden eminim ki sen de yapabileceginin en iyisini yaptin.
Kocaman sevgiler
hem burdaki hem diğer bloğundaki yazılarını, yayınlandığı anda okudum. ama bir şey yazmaya fırsatım olmadı. öncelikle yöh yuh ököks yani? daha ne olacağıdı! neler yapmışsın neler!
YanıtlaSiluyku meselesine gelince. sarılıyorum sana ve susarak seni anlıyorum. ne denir? hiç. geçici dönemler ama geçmeyecek gibi yorar insanı, bilirim.
monotonluk karşıtı goca kişisine halaylar ayrıca ehehe..
O zaman dans o zaman iyice moda girmeler, yeni yila plan yapmalar. Cidden bunlari buradan paylasma fikrin hepimize nasil yaradi, varol Güneş❤
SilUyku konusu cok feci ama anlıyorum denmesi bile cok yatistirici. ve insanin neredeyse 3 sene uykusuz kalip hala alisamiyor olmasi da komik mi üzücü mu bilmiyorum.
Öpüyorum