Öğrenen Anne %71

Ve Aralık geliiiiiir. Depolarla yüzleşmek için son ay; 39 gün sonra yeni bir sene başlıyor ve umarım hepimiz depolarımızı elimizden geldiğince düzenlemiş, bize yük veren alışkanlıklarımızdan kurtulmuş ve bizi yücelten alışkanlıklara kavuşmuş olarak gireriz bu yeni seneye..

Ben bu haftayı fena geçirmedim. Sanırım 4 kollu terazim yine dengedeydi. Fiziksel anlamda güzel geçti, hedeflerime ulaştım. Psikolojik anlamda bazı geceler hafif kalp çarpıntısı yaşasam da bir defa gecenin 3'ünde 45dk CALM'ı dinleyerek "uykuya geri dönebilme meditasyonu" yaptım, baya da "bazı düşünceler için gece karanlığı iyi bir fikir değil, bunu tekrar gündüz aydınlığında ele alacağım" diye kendimi telkin ettim veeee en önemlisi de kafeini tamamen kestim. Bir çoğumuz gibi ben de PMS dönemindeyim (birlikte takılan yakın kız arkadaşların dönemleri hep çakışır ama biz sanki "fiziksel olarak beraber olmasak, bilişsel olarak bir arada olsak yine bu teori çalışıyor" u kanıtlıyoruz galiba kızlar?!?) ve bu dönem beni de zorluyor.. Özellikle endişe bombaları ve çok hızlı sinirlenme problemi yaşıyorum, bir de uykusuzluk eklenince tahammül eşiğim de düşüyor ve gerçekten sinirimi kontrol etmekte diğer zamanlara oranla zorlanıyorum. Yine zorlandım ama spor, sosyal yaşamda hareketlilik ve kafeinsizlik buna iyi geldi.. Hissettim.

İkinci kol olan sosyal alanda gerçekten iyi bir hafta geçirdim ve iki meslekdaşımla buluşup kariyer adına gerçekten çok önemli adımlar attım! İşe tahminimden daha erken dönebilirim, tahminim yaza doğru somut adımlar atmak ama sanırım bu adımları bahara çekeceğim. Heyecanlıyım ve motivasyonum yüksek ama şimdilik çocuklar nedeniyle zaman ve enerjim yok. Gün içinde kendi başıma kaldığım zaman sadece 2,5 saat. Yaza doğru oğlanın daha uzun süre kreşe gitmesi ile bu süre artacak ve ben hayal kurma aşamasından somut adım atma aşamasına geçeceğim diye umuyorum. Kahve'nin son yazısında da bahsettiği "hayalden somut adımlara geçebilme yetisi" şu an bende de yok ama Kahve'ye de yazdığım gibi ben buna olumlu bakıyorum çünkü "hayal kurabilmek" aslında beynin somut adımları içten içe atması, problem çözme yetisini geliştirmesi demek ve kesinlikle çok önemli bir aşama. Hızlandırmama taraftarıyım çünkü bu aşamada bazen somut adımda deneme yanılma ile öğrenilecek bir çok şeyi fark etmeden daha kolay öğrenebiliyor insan.

Üçüncü kol olan psikolojik kolda da yine haftayı iyi kapattım. Çok fazla düşünsel egzersiz yaptığım ve yaşamımın anlamını sorgularken kendimi "dövmediğim" aksine olumlu düşünce egzersizleri ile kendime "iyi davrandığım" ve motivasyon verebildiğim bir haftaydı. Fakat bunun da yine sosyal kolla ilişkili olduğunu gördüm (ne de olsa terazi, hepsi birbirine bağlı). Yani meslekdaşlarımdan gelen motivasyon ve övgüler, kendimi daha dengeli görmemi sağladı çünkü "alçak gönüllülük" bende biraz aşırıya kaçıp "kendini hırpalama"ya varabiliyor..

Son kol olan bilişsel kolda ise zorlanıyorum. Almanca çalışmaya başladım ama farklı bir teknikle. Podcast dinlediğim 1 saati ve anaokulu ve kreş anneleri ile sohbetleri saymazsak, günde 15dk anca oturabildim gramer başına. Fakat taktik değiştirerek, bu günden itibaren Almanca çalışma zamanımı eşimle olan özel zamanın bir kısmına çekmeye karar verdim. Çünkü tek başımayken kıvırabiliyorum ama onun gözü üstümdeyken (o da yanımda kendi özel zamanını geçirecek) kıvıramayacağım ve 1 saat çalışacağım diye umuyorum. Özel zamanımız çocuklar uyuduktan (8.30) sonra 2 buçuk saat civarı oluyor, bunun 1 saatini Almanca'ya ayırma kararı bakalım ilişkimize zarar verecek mi? Bu hafta ya da en geç 2 hafta içinde anlarız. Deneme yanılma..

Kısaca; depolarımda çoğu şey rayına girdi, bunun için kendimi kutluyorum ama bi bu Almanca hala inatla zorluyor, bu son ayımı onu hizaya sokmaya çalışmaya ayıracağım, dur bakalım ne olacak..

Ya bu arada çokça yazan arkadaşlara ne oldu yahu? Mesela güzel sorular soran bir Burcu vardı, ya diğerlerimiz ne alemde? Joe, Kahve ve Gece'yi takip ediyoruz ama ya geri kalan yazarlarımız? Görseli onlara özel ekliyorum!

Share: