GeCe - Sen yeter ki iste!

Hollanda’ya taşındıktan sonra benim gibi birçok arkadaşım Türkiye’de iyi durumdaki işlerini bıraktı. Tabi hepsi çocuklu. Ülke değiştirmekten ve çocuktan ötürü mesleğe verilen aralar büyüdü. Hatta yeniden çalışıp çalışmamak konusunda tereddütler oluştu.

Sıkça konuşuyoruz. İşini bırakanlar pişmanlık yaşıyor ama diğer yandan da bırakmaya mecburlar. Burada yeniden iş dünyasına girmek ise, bazıları için kolay değil. Branşlardan, denklik sorunlarına, dile hakimiyetteki eksiklikten mecburi aranın getirdiği geride kalmışlığa kadar bir çok neden var anlayacağınız.

Bana soranlara ise her zaman şunu dedim, istersem yaparım. Çalışmak istediğimde yeniden dönebilirim, başka bir alana kaymak istersem onu da yapabilirim. Yeter ki isteyeyim mutlaka bir yol bulunur.

Tabi böyle konuşurken herhangi bir piyasa araştırmasına dayanarak konuşmuyorum. Birincisi verdiğim ara zaruri idi, hatta ben bunu tercih ettim bile diyebilirim (aksi yönde çaba göstermediğim için), kendimi hazır hissettiğimde bir müddet çalışır eksiğimi kapatırım, bilgilerimi güncellerim, gereken neyse yaparım. Olur mu olmaz mı, çabuk olur mu, uzun süre mi, bu süreç yıldırır veya küstürür mü bilemeyeceğim. Henüz o noktada değilim (ona gelirsek çözümünü ararız), şimdi ilgilenilmesi gereken ön aşama olmalı.

Bunu arkadaşlarıma söylediğimde beni aşırı özgüvenli hatta biraz da uçuk buluyorlar biliyorum. Fakat o kadar çok olumsuzluklara yoğunlaşıyorlar ki, neler yapabilirim kısmını düşünmeye geçemiyorlar. Bazen bak şunu yapabilirsin, bunu yapabilirsin diye tavsiye veriyorum fakat umutları olmuyor.

Kendime gelecek olursam, her zaman içten gelen bir his ile, vakti geldiğinde yeniden işe döneceğimi biliyorum. Ne zaman, nasıl, nerde bilemem. Ama istediğimde olmaması için bir neden yok. [ Tabi bunu yazarken sanki herşey benim elimdeymiş gibi algılanıp, takdiri ilahi’ye inanmadığım düşünülebilir. Fakat aslında belirtmek istediğim, işin bana düşen kısmını yapma konusu. Yani gerçekten istediğimde, zamanımı planlayabilir, ona gereken emeği verebilirim. Ve inanıyorum ki gereken şey layıkıyla yapıldığında su yolunu bulur]

İşte şimdi depolarım konusuna bağlayacağım. Buraya yazdığım hedeflerim fazla değildi, biri fazla kilolarımdan kurtulmak, diğeri de mesleğimle ilgili ön hazırlık yapmak. Birincisi oldu ve hiç sorunsuz devam ediyor.

İkincisi olamadı. Hiç elim gitmedi, canım istemedi. Neden diye sorguladım bolca. Hatta artık mesleğimi sevmediğimi, akademik hayatı istemediğime kanaat getirmiştim. Beni bu işe heves ettiren bir kıvılcım bulamıyordum içimde. Yeni yıl ile birlikte yeni hedeflere yelken açmayı kafama koymuştum.

Ta ki üç gün öncesine kadar. Hollandaca konuşma kursundan bir arkadaşım (ki benim akademik geçmişimi biliyor) hiç aramadığım halde bana bir ilan gönderdi. İlk gün bakmadım, sonraki gün boşa anımda inceledim. İçimde kelebekler uçmaya başladı. İki gündür ise kafamda hayaller hayaller... Kafamdan yaptığım iş görüşmeleri (oysa daha başvurmadım bile), eğer çalışırsam yapabileceğim şeylerin hayalleri... Tamamen 180 derece dönmüş ve aşırı istekli haldeyim.

Tabi bunu da sorguladım, neden bu kadar çok istiyorum diye. Asıl beni heyecanlandıran ne? Pozisyonda bir doktora öğrencisine danışmanlık detayı beni can evimden vurdu. Ben bildiklerimi aktarmayı, öğretmeyi seviyorum. Ha bir de yeni şeyleri nasıl öğreneceğimi, öğrendiklerimi nasıl öğreteceğimi de biliyorum. Bu beni öyle heyecanlandırıyor ki olası tüm olumsuz ihtimalleri göz ardı etmemi sağlıyor. Resmen bir deli cesaretine girmiş haldeyim.

Şimdi o iş olur mu, olmaz mı bilmiyorum. Fakat 2018, son dakika golü olarak bana bu konudaki tereddütlerime parlak bir ışık yaktı. Öyle ki gözlerim ışıldıyor düşündükçe. Şimdi bu konudaki depomu da tamamladığımı biliyorum. Sorgulamalarım sonuçlandı, fikrim netleşti ve ben şimdi neyi istediğimi iyi biliyorum.

Ve isteyince yapabileceğimi de...Hadi inşallah.

Herkese yeni heyecanlarla dolu mutlu bir yıl diliyorum.
Share:

5 yorum:

  1. Insan isterse başarabilir.. Kolay gelsin

    YanıtlaSil
  2. İnsan ne zaman random yaşasa, bir yerden bi çimdirik geliyor ve hiç yokken heyecanlar başlıyor. belki o heyecan gerçekleşmiyor ama fikri düşmüş oluyor bi kere. sonrası kendiliğinden gelişiyor.

    Ne güzel heyecanlar <3

    YanıtlaSil
  3. Kendin gibi hissedebileceğin tüm yeteneklerini gösterebileceğin bir başlangıç ve devamı olsun.

    Sema

    YanıtlaSil
  4. Son dakika golleri candır. Hadi kolay gelsin, işlerin yolunda gitsin, gönlünce sonuçlansın.

    YanıtlaSil
  5. Çok sevindim ve çok motive oldum :)

    YanıtlaSil