SORU-010

Bir objeye çok uzun süre çok yakından bakarsanız objenin şeklini unutabilirsiniz. Ağlayıp duruyorum. “Baba travmam var da baba travmam var! Beni onaylamadı, arkamda durmadı, yanımda olmadı!!!” Sıkıntıyı tespit ettim ama ilerleyemiyorum ya hani. Peki ben babama nasıl davranıyorum şu an? Ulaşılamaz. Ben her şeyi yalnız başıma hallettim ve güçlüyüm ya, babamla arama öyle bir görünmez bariyer koyuyorum ki “ben çok yüksek bir yerdeyim, sen buraya kadar zıplayamazsın!” der gibiyim. Baba sevgisi alamadım diye ağlıyorum ama bugün alabileceğim sevgiyi almama en büyük engel benim. Evet, zamanında benim beklediğim gibi davranmadı ama bugüne engel mi bu?

Bir çocukluk fotoğrafım var, Chucky gibi gülüyorum; bir şeye çok katılarak gülersem hala o çocukluk fotoğrafımdaki mimiklerimle gülüyorum. Arkadaşlarıma gülelim, şaka konusu olsun diye gösteririm yani öyle çirkin bir gülüş aslında. Bu yazıyı yazmaya başlamadan önce babama mesaj attım: “Sana çok sinir bozucu bir şey göndereceğim.” ve o fotoğrafı yolladım.

“Nesi sinir bozucu bunun, çok güzel gülüyorsun.”

SORU-010

ÇOK İÇSELLEŞTİRDİĞİNİZ BİR KONUYU HİÇ ALAKASI OLMAYAN BİRİNE 10 DAKİKA İÇİNDE ANLATMANIZ GEREKSE KARŞINIZDAKİ KİŞİNİN BU KONU İLE İLGİLİ YORUMU NE OLURDU?

Dünkü yazıda düğümlendiğim noktayı biliyorsunuz. Onaylanma ihtiyacı duyduğumu defalarca tespit etmekten sıkılmıştım. Senede bir gün görüştüğünüz ama samimiyeti su götürmez arkadaşlarımdan biriyle tesadüfen bir telefon konuşması yapmam gerekti dün. Odağım düğümde olduğu için fırsat bu fırsat, farklı bir bakış açısı edineyim diye anlattım. “Baba travmam var da baba travmam var! Beni onaylamadı, arkamda durmadı, yanımda olmadı!!!” Arkadaşım benim için üzüldü. “Anlıyorum, çocukluk çok önemli tabii, aileler bilmeden ne kadar derin yaralar açıyor. Babanla geçmişteki güzel günlerinize odaklanmayı denesen, belki onun da ruhu özgür kalamıyor sen o günlerde takılıp kaldığın için. Ona teşekkür edip ruhunu özgürleştirdiğini düşünsen. Sonuçta zamanı geri döndüremeyiz, o günleri de babanı da sevgiyle yad etmeyi öğrensen.”

Niye yad ediyorum ya babamı?

Arkadaşım babamı ölmüş zannetmiş!

Babam ölmüş de ben artık onunla hesaplaşamayacağım için konu kilit oldu diye anlamış. Benim babam iki sokak arkada oturuyor. Sağlıklı da bir adam, mesaj falan atıyor yani Whatsapp’tan. Az biraz bencildir ama öyle evlerden ırak, beter bir herif değildir. O da çocukluk travmaları yüzünden bana yaşattıklarını yaşamak zorunda kalmış hatta. Bile isteye yaşatmadı ki bana bunları.

 Adam beni çocukluğumda alkışlamadı belki ama benim bugünkü başarılarımdan gurur duyup duymadığını söylemesine de ben hiç fırsat vermedim. Aramızda bir görünmez duvar, burun desen kaf dağında. Ben çok derinlerde babasının onayını alamamış kıza o kadar uzun süre baktım ki babamın bana bugün vermeye çalıştığı sevgiyi göremez oldum.

Share: