N’aber?
Ben sessiz sessiz yazılanları okuyup “ayy ben bi’ şey yapamadım yaaaa, kesin bu işi batırıcam, kesin!” anksiyetesi yaşıyordum görüşmeyeli. Hem de düşündüklerimin çok gerisinde olmamama rağmen…
Anksiyete demişken, bir uzman psikoloğun çocuklarda anksiyete belirtisi olarak “geçişlerde zorlanmak; mesela dışarı çıkmamak, çıkınca girmemek” gibi hareketleri örnek vermesi üzerine, “Hiiii! Bak, gördün mü, kes-sin benim oğlanda da var… Zaten çok hassas bu çocuk, her şeyden etkileniyor mu böyle… Ne yapacağız yaa...” diyerek kendimi yiyordum.
Bütün bunlara karşılık bir taraftan da şurada 10 gün sonra taşınmamız ve henüz inşaatı bitmemiş evimize geçmemiz gerekebilirken, o konuda çok ama çok sakin kalabiliyordum.
Niye mi bunları anlatıyorum? Okuduğum her şeyden çok etkilendiğimi, dahası kafamda olayları karmakarışık ettiğimi fark ettim. Dönem dönem interneti azalttığım, sosyal medyadan uzaklaştığım oldu. Ne zaman biraz bunalsam takip ettiğim hesaplarda temizlik de yapıyorum. Yine de bu aralar, faydalı şeyler bile okuyor olsam, internette maruz kaldığım şeylerin bana biraz “fazla” geldiğini fark ettim.
Kahve’nin ilan ettiği üzere kaldı 8 haftamız. Bu süre içinde sağlıklı bir internet/sosyal medya kullanımı oturtmayı hedeflerim arasına ekliyorum. Bunun dışında;
- Madde 4’e aynen devam (Bunu da spor olayını hala kotaramamış olmama paravan gibi kullanır oldum ama çaktırmayın).
- Bugün okumalarım için 2 kitap daha sipariş ettim, bunu da artı olarak yazıyorum.
- Evdeki yarım kitaplarımdan 2 tanesine kardeşim el koydu geçen geldiğinde ama vermedim, yani eldekileri temizlemeye de hevesli olduğumu kanıtladım kendime, bu da çok iyi.
B Öyle bakınca ben yapamadım hissime de bi’ nanik çaktım. Onun yerine kendimi öpüyorum, sırf tipi bana benziyor diye de şunu aşağı bırakıyorum;
tipi gerçekten sana benziyor. ve mızmızım, gerçekten beni de internet ablamız çok yoruyor ya. sürekli uyarıyor, çekiştiriyor, yıldırıyor.
YanıtlaSil