Dün gece çocuklarla sızıp sabahın köründe uyanınca, bloğa yazabilmek için ekstra zamanım oldu. Birkaç haftadır yazamadım ve biraz duygusal olarak yoğun günler geçirmiştim. Hatta hafif depresif hissediyordum ki en son geçtiğimiz hafta bir sabah uyandığımda, normalde her sabah uyanınca beni selamlayan ancak bu süreçte hiç duyamadığım içindeki çocuk neşesini birden duyuverdim. Hoşgeldin yeniden dedim, iyi ki geldin! O gün bu gündür daha iyiyim.
Bu sürece başlarken kendime iki ana hedef koymuştum. Çünkü zaten öncesinde yapmaya başladığım ve günlük rutinime kattığım şeyler vardı. Hollandaca derslerim, kitap okumalarım, dolu dolu yaşam, ehliyet almak ve araba sürmek gibi. Öncelikle biraz bunlardan da bahsetmek istiyorum.
Hollandaca dersini, haftada bir online alıyorum. Çok çeşitli kurslar var elbette ama mevcut şartlar altında bir kursa gidecek yeterli zamanım olmasını beklersem daha çok beklemem gerekecekti. Şimdi yol için zaman kaybetmiyorum, birebir olduğu için daha hızlı ilerliyoruz, bazı aksiliklerden dolayı ders iptal olursa geride kalma problemi yok. Çok memnunum. Bir de özellikle aranmadığım halde karşıma ücretsiz bir konuşma dersi çıktı. Bir sabah ona katılıyoruz 5-6 arkadaş. Öyle eğlenceli geçiyor ki resmen kahkaha terapisi oluyor bana. İyi ki katılmışım. Konuşma konusunda çok gerideyim ama gramerde A1, A2 bitti, B1 e başladım bile. Eğer o geniş zamanları bekleseydim şimdi hala sıfırda olacaktım.
Sene başında yıllardır kullanmamakta direndiğim Goodreads uygulamasını indirip üye olmuştum. Orada reading challenge 2018 diye bir etkinlik varmış. Biraz abartarak 50 yazdım. Çocuklardan önce haftada 2-3 kitap okurdum ama çocuklardan sonra yılda 20-30 a düşmüştü. Bu yıl dedim zorlayayım. Şimdi 40 kitap bitti, bazı yarımlarım devam ediyor, herhalde 45 ile biter gibi, ki bence harika bir sayı ancak belirtmek isterim ki bu sayılar kimsenin gözünü boyamak için değil sadece kendi kendime giriştiğim bir oyun.
Ehliyet alma işini senenin ortalarında başarmıştım çok şükür. Nasıl anam ağladığını da blogda yazmıştım. Şimdi öyle uzak geliyor ki o günler. Artık arabam var, sürüyorum ve eskiden marketten bisikletle veya yürüyerek taşıdığım onca yükü nasıl taşıdığıma nasıl yaptığıma şaşıyorum. Geçtiğimiz hafta sırf yürüyüş olsun diye markete gittim ve tabi alacaklarımı abarttım (8 kg deterjan taşımak senin neyine). Bir elimde yiyecek poşeti bir elimde deterjan 1 km uzaklıktaki marketten eve yürüyünce arabanın nimetini daha iyi anladım. Yine de gocunmam, ara sıra bunu da yapmak lazım.
Dolu dolu yaşam konusu ise şöyle. Günlerimi verimsiz, boşa geçmiş gibi değil de, her ne yapıyorsam değer katmayı, değerlerini arttırmayı, kendime, aileme, yaşam alanımıza özen göstermeyi, yemeklerimizi sağlıklı, birlikteliklerimizi anlamlı kılmayı amaçedinmiştim yine sene başında. Yani kısaca hayatımızı renkli geçirmeyi istiyordum. Bunun için evimi huzurlu ve ferah tutmaya çalışıyorum, çocuklarımın çocukluklarını mutlu geçirmeleri, onların donanımlarını arttırmak için çalışıyorum. Yemeklerimizi sağlıklı tutmaya uğraşıyorum. Kendime de özen gösteriyorum, arada arkadaşlarımla çıkıyorum. Yani dışardan bakınca fazla gözönünde olmayan ama içine girince ufak ufak o kadar çok detay var ki bu standartları koruyup devam ettirmek için, herhalde enerjimin büyük çoğunluğu buna gidiyordur. Ve işin ilginç yanı, zaten standardı düşük veya yüksek olsun, bütün bunlar en çok zaman ve emek harcadığımız şeyler. Ben de diyorum ki, madem illa ki efor sarfedeceğim bari sonuçlar iyi olsun, içinde yer alan herkes keyif alsın, hayatımız mutlu geçsin. Çok şükür bin şükür çocuklarım bunun sinyallerini veriyor. Mutlular, günden güne olumlu gelişmeler kaydediyorlar, yuvamızı seviyorlar, daha ne olsun.
Gelelim bu bloğa koyduğum iki hedefe. Biri zayıflama biri fizik idi. Fizik çalışmalarım olduğu yerde sayıyor. Metaryelim de hazır halbuki ama elim ona gitmiyor. Farkettim ki aramızda geçmişte yaşadıklarımdan doğan bir küskünlük var. Biraz bu durumu inceleyip üzerine gitmeye karar verdim. Tekrar istekle ve şevkle buluşmak için ne yapmak lazım ona bakacağım.
Veee diyet. İyi ki ertelemeyip bu işe girişmişim, 6 hafta bitti diyetimde ve -4,5 kg dayım. Vücut kitle indeksine göre 2,5-3 kg kaldı vermem gereken. Bakalım bundan sonrası nasıl gidecek meraktayım. Yeni yıla fit girecek miyim giremeyecek miyim göreceğiz :))
Benden haberler bu kadar. Hepimize bol tickler diliyorum 🙏🏼
Şahane :) Bence kesinlikle güzel gireceğimiz ve güzel geçecek bir yıl olacak bu!
YanıtlaSilBence -4,5 kilo bile fitlik katmıştır sana, fotoğraflardan görüyorum yüzündeki canlanmayı. ne güzel bir yazı olmuş. içim açıldı.
YanıtlaSilgün içerisinde hayatımıza serpiştirmeye çalıştığımız değerler gerçekten emek istiyor. hem evin konforu, çocukların neşe içinde olması, sağlıklı öğünler, sosyalleşmek.. fakat gün sonunda bu çabaya değdiğini görüyor insan.